-
- okudum
- okuyorum
- okumak istiyorum
-
youreads puanı (7.00)
italyan edebiyatında yeni gerçekçilik akımının kurucusu olarak kabul edilen cesare pavese bir kere daha sıradan hayatın ötesine geçerek insanı saran büyük yalnızlığın ve hüznün romanını yazıyor. çocukluk yıllarını geçirdiği torino'ya bu kez bir iş kadını olarak dönen clelia'nın, resim sergilerinde, bohem çevrelerde karşılaşıp dostluk kuracağı kadınlar, bir mutluluk hayalinin peşindedir. mutluluğun anahtarı kimisi için erkek, kimisi için eşcinsellik, kimisi için para, kimisi içinse ölümdür. clelia'nın, bir otel odasında intihara giriştiğine tanık olduğu rosetta'yla kuracağı dostluk, genç kadını yaşama bağlayabilecek midir?bu sorunun yanıtı kitapta nasıldır, okumadan bilinmez. ancak pavese kendi açısından bu yanıtı hiçbir zaman veremeyecektir. kahramanı rosetta gibi, torino'da bir otel odasında intiharı denemiş, ancak o, sonuna dek giderek yaşama veda etmiştir. (kitap bilgileri idefix'den alınmıştır.)
-
merakla alıp okuduğum ancak okurken aynı merakta ilerleyemediğim, hayal kırıklığına uğradığım pavese romanı.
hayal kırıklığına uğramamın sebebi kitapta bir döngüyü oturtamamış olmam olabilir. aralarda üzerine düşünülecek diyaloglar ve clelia'nın kalabalık ortamlarda ya da yalnız kaldığında içinden geçirdiği çok anlamlı sayılabilecek düşünceler de var. fakat kitap boyunca sonunu getirecek ve merak uyandıracak bir akıcılığı bulamadım. olaylar mekandan mekana, evden otele sürekli bir hareketlilik içerisinde ve koşuşturma ayarında ilerledi.
hani bazı kitaplar vardır her sayfasını çevirirken olayın akışını önceden bilmemek için yan sayfasına dahi bakmamak adına gözünü kaçırırsın ve hızlı hızlı okursun, sonunda da bir güzel "vay be!" dersin. ancak üzgünüm o kitap bu kitap değil. en azından benim için.